گل سرخ

سرخ می خندیدم ، آسمانی بودم

غنچه ای لبریز از شادمانی بودم

همه بلبل بودند و به لبخندم مست

توی هر مهمانی می شدم دست به دست

تا که آرام آرام گل شاداب شدم

گرم عطر افشانی پیش مهتاب شدم

فصل تابستان بود و هوا خوب و لطیف

شمع و پروانه و من ، همه یکجا و ردیف

واژه خوشبختی ساخت در من خانه

لای هر گلبرگم ، غزلی جانانه

همه جا زیبا بود ، ناگهان باد وزید

در ترنم هایم بوی پاییز رسید

دست باد و سرما برگهایم را کند

ساقه ام کوچک بود دستشان نیرومند

بلبلان دور شدند ، فصل هجرت شده بود

کشتن برگ درخت باز عادت شده بود

ریشه هایم افسوس ول نکرده گِل را

خاطرش حل کرده این همه مشکل را

تا که قدم خم شد ، خم و چسبید زمین

پیر و پژمرده شدم ، قصه ام بود همین